مطالعه اثرات سفتریاکسون بر پارامترهای اسپرم، آسیب DNA اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی (IVF) در موش سوری

زمینه و هدف:  سفتریاکسون یکی از مشتقات سفالوسپورین­ها می­باشد که در درمان عفونت­های تنفسی و مننژیت مورد استفاده قرار می­گیرد. هدف اصلی از این مطالعه، بررسی اثر سفتریاکسون بر کمیت، کیفیت، آسیب و توان باروری آزمایشگاهی و روند رشد جنین­ها در موش سوری بالغ بود. روش بررسی: 40 قطعه موش سفید کوچک آزمایشگاهی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم­ شدند: گروه کنترل که روزانه سرم فیزیولوژی به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند، گروهای تیمار 1 و 2 که روزانه داروی سفتریاکسون را به ترتیب با دوز mg/kg 20 و mg/kg 50 از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. متعاقب 7 و 45 روز  از شروع تیمار، نمونه­برداری انجام شد. پارامترهای اسپرم شامل تعداد اسپرم­ها، درصد اسپرم­های زنده، درصد اسپرم­های بالغ، آسیب به DNA اسپرم، وضعیت آنزیم­های آکروزومی، درصد زیگوت، جنین­های دوسلولی و بلاستوسیست­ها مورد بررسی قرار گرفتند. داده­ها با روش آماری Repeated Measure آنالیز شدند و سطح معنی­داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته­ها: داروی سفتریاکسون باعث کاهش معنی­دار (05/0>p) تعداد اسپرم­ها، درصد اسپرم­های زنده، افزایش درصد اسپرم­های نابالغ و با DNA آسیب­دیده در گروه­های تیمار در مقایسه با گروه کنترل شد. سفتریاکسون در هر دو دوز مصرف شده باعث کاهش درصد زیگوت، جنین­های دو سلولی، بلاستوسیست در مقایسه با گروه کنترل و افزایش درصد جنین­های متوقف شده، گردید. نتیجه­گیری: سفتریاکسون با اثر بر فاکتورهای کیفی و کمی اسپرم، باعث کاهش توان باروری اسپرم در موش سوری می­گردد. کلید واژه­ها: سفتریاکسون، پارامترهای اسپرم، آسیب DNA، لقاح داخل آزمایشگاهی، موش سوری وصول مقاله :3/11/94 اصلاحیه نهایی:9/11/95 پذیرش:18/11/95